Karga yürüyüşlü Ramazan

Gerçi Ramazan’ın sonu geldi, haftaya bayramı idrak edeceğiz nasipse ama gelecek yıl da ramazan var ve dünyanın kapitalist sistemden vazgeçeceği yok.

Bir süredir ramazanların modern dünya ile bir hayli uyumsuz olduğunu düşünüyorum.

Siz de, çevrenizden şöyle sözler duymuş, duymanın ötesinde yaşıyor olabilirsiniz…

“İşten çıkışım en erken 6. Hemen arkasından iftar (bölgeye göre saatleri değişmekle birlikte). Günün yorgunluğundan sonra yemek yiyince insan kaykılıp kalıyor. Yorgun olunca kimsenin, ‘Önce çorbayı için, sonra bir ara verin (kılanlar namaz kılsın o arada), sonra da hafif yemeklerle iftarınıza devam edin’ şeklindeki tavsiyeler aklının ucuna bile gelmiyor. Ondan sonra az biraz uzanayım derken, çaylar, kahveler, bilimum tatlılar… Ve bunların hepsi televizyon karşısında oluyor. E meyve de yemek lazım sağlık için denilirse o kısacık vakte bir de meyve seremonisi ekleniyor ve saat oluyor en iyi ihtimalle gece yarısı. Yiyip yatsan, günler çok uzun. Mecbur sahura kalkılacak. Yattın, 3 saat sonra (ortalama) sahura kalktın, sonra istesen de uyunmuyor. Geliyor, çatıyor mesai saati. Öğleye kadar insan kendine de gelemiyor. Sandalyeler üzerinde eziyet başlıyor. Sonra yine aynı şeyler.”

Tüm bunların üzerine günümüz iftarlarının ağır yemeklerini düşününce ne olduğunu herkes biliyor.

İşte, ‘Ramazan 30 gün’ çoğunluk için böyle geçiyor.

Halbuki, ramazana özel mesailer saat 10.00’da başlasa, öğlen bir uyku arası verilse, saat 16.00’da da mesai bitse… İnsancıklar sakin, sessiz, dingin evlerine gidip ramazanın tadına varsa…

Ama hiç olur mu, kapitalizm, saati boynumuza dolamış koşturuyor babam koşturuyor.

At gibiyiz, insanlıktan çıkmışız. Takım koşumlarımız çok sağlam; bizi bırakmak bilmiyor. Doğamıza bile meydan okuyor.

İnsan bu kardeşim, organizma işte en nihayetinde. O organizma da uyumak istiyor. Uykusu gelince uyuyacak, dinlenince uyanacak…

Ama nerede…

Bunları bir arkadaşımla konuşurken dedim ki, “Madem yüzde 90’ımız Müslüman, Ramazan’da geçelim şeriate, sonra da dönelim aynı sisteme.”

Muhabbet şöyle gelişti…

•  “Aslında olabilir, bir ay laikliğin kıymetini de anlamış oluruz.”
• “Ama oruç tutmak isteyenler için böyle bir sistem olmalı, geri kalanı rutin hayatına devam etsin.”
• “Evet ama onun uygulanması biraz zor olur, münafık sayısı artar. Gerçi şimdi de öyle değil mi?”
• “Öyle evet, sırf makam için Cuma namazına giden akademisyenler var bu ülkede.”

Bunlardan mütevellit bizim ramazanlar arafta kalmış gibi. Aynen yazının başlığındaki ‘karga’ya benziyor ramazanlarımız.

Gelelim şimdi, karga bahsine…

Karga görünüşünden memnun olmaz, her gördüğü kuşa özenirmiş. Bir gün de yürüyüşüne takmış kafayı. Kekliği görmüş ona özenmiş, onun gibi yürümek için çalışmış çabalamış. Gün gelmiş karga kekliği taklit ederken kendi yürüyüşünü de kaybetmiş, keklik gibi de olamamış, böylece yürümeyi unutmuş zıplamaya başlamış.

Bizim ramazanların durumu işte bundan dolayı karga gibi.

Ne modern hayata entegre olabiliyoruz, ne ramazandan vazgeçebiliyoruz.

Sonra da aslında sağlığımızı koruduğunu iddia ettiğimiz ramazanı ne kadar olabilirse o kadar sağlıksız geçiriyoruz.

Ahmet Haşim, 16 Mayıs 1921 tarihinde, bundan taa 100 yıl önce, bu gibi konulara odaklanan, ‘Müslüman Saati’ adında bir yazı yazmış.

O yazı Dergâh dergisinde yayımlanmış.

Haşim’in 100 yıl önce şikayet ettiği konudan 100 yıl sonra şikayet ettiğime/ettiğimize göre, iş bir hayli ciddi.

Yani kargalıkta bir hayli ileri safhadayız.

Vay benim karga milletim vay, ne zaman bir durup, sonra da düşünüp ne olduğuna karar vereceksin acaba?

Bu vesileyle, Kadir Gecenizi kutlarım...

Okumak isteyenler için yazının linkini BURAYA bırakıyorum.