Muşlu gurbetçiler köylerinde hasret gideriyor

Muş'un Varto ilçesinde 1966'da meydana gelen depremden sonra çalışmak için farklı ülkelere giden gurbetçiler, yaz aylarında köylerine dönerek hasret gideriyor.

Muşlu gurbetçiler köylerinde hasret gideriyor
TAKİP ET Google News ile Takip Et

İlçeye bağlı Onpınar köyünde ikamet edenlerin bir kısmı, 6,9 büyüklüğündeki depremden sonra aralarında Fransa, Almanya ve İngiltere'nin de bulunduğu çeşitli ülkelere göç etti. Göçün sonraki yıllarda da devam etmesiyle nüfusu sürekli azalan köy, bugünlerde baba ocağına gelen gurbetçilerle en kalabalık dönemlerinden birini yaşıyor.

Köyde kışın 60'a kadar düşen hane sayısı, gurbetçilerin gelmesiyle 200'e kadar ulaştı. Her yıl yaz mevsiminde memleket hasreti gidermek için köye gelen gurbetçiler, ev işleri ve bostanda ailelerine yardım ediyor. Onpınar Köyü Muhtarı Ali Akdeniz, köye yaz mevsiminde çok sayıda gurbetçinin geldiğini söyledi.

Almanya, Fransa ve İngiltere'deki hemşehrilerinin tatillerini köyde geçirdiğini anlatan Akdeniz, şunları söyledi:

“YAZI KÖYLERİNDE GEÇİRMEYİ TERCİH EDİYORLAR”

"Köyde kalanlar hayvancılıkla uğraşıyor. Yazın gelen gurbetçiler buradakilere yardım ediyorlar. Memlekete olan hasretlerini gideriyorlar. Onlar bizden daha sevinçli. Köyü bizden daha fazla seviyorlar. 1966 Varto depreminden sonra köyden göç başladı. Köyün yüzde 70'i geçimini sağlamak için yurt dışına göç etti. Yazı köylerinde geçirmeyi tercih ediyorlar. İzinlerine göre köyde konaklıyorlar."

Fransa'nın Rennes kentinden gelen Hasan Özdeniz, doğum yerinin Onpınar köyü olduğunu ve 24 yaşına kadar köyde yaşadığını belirtti.

“FRANSA'DAN KÖYE KADAR YAKLAŞIK 6 BİN 500 KİLOMETRE YOL GELİYORUZ”

Çalışmak için 32 yıl önce Fransa'ya gittiğini dile getiren Özdeniz, "Memleketimizi ve köyümüzü seviyoruz. Avrupa'da bütün haklarımız var ama yine memleketimizi özlüyoruz. Benim gibi birçok komşu gurbetçi var, onlar da geliyor. Doğamız, insanımız, suyumuz çok güzel. Her yıl köye geliyorum, yaklaşık 5 ay kalıyorum. Fransa'dan buraya kara yolu ile 4 günde geldik. Bu yolu çok heyecanlı ve sevinçli geliyoruz ama giderken de üzülüyoruz. Yol uzadıkça uzuyor. Fransa'dan köye kadar yaklaşık 6 bin 500 kilometre yol geliyoruz." diye konuştu.

Üç çocuk annesi Hediye Özdeniz ise şunları söyledi:

“DOĞDUĞUMUZ, BÜYÜDÜĞÜMÜZ TOPRAKLARDA MUTLU OLUYORUZ”

"Memleketi seviyoruz, mutluyuz ve huzurluyuz. Köyün havası ve suyu çok güzel. Torunlarım var. Onlar da her yıl geliyor. Çocuklar köye geldiklerinde çok mutlu oluyorlar. Kültürümüz daha güzel ve insanlarımız sıcak kanlı. Köye sevinerek geliyoruz, gidince üzülüyoruz. Doğduğumuz, büyüdüğümüz topraklarda mutlu oluyoruz." 

"KÖYÜMÜZÜ, İNSANLARIMIZI VE KÜLTÜRÜMÜZÜ SEVİYORUZ"

Turabi Fırat da 1984'te ABD'ye giderek Washington'a yerleştiğini anlattı.

Memlekette olmanın mutluluğunu yaşadığını ifade eden Fırat, "Köyde yaşlılarımız var, onlara bakıyoruz. Köyde doğup büyüdüğümüz için nereye gidersek gidelim burası bizim yaşamak istediğimiz en güzel yerlerden biri. Köyümüzü, insanlarımızı ve kültürümüzü seviyoruz."  ifadelerine yer verdi.

Bakmadan Geçme