Aydın oldukça sakin bir şehir. Bir il cittaslow (sakin şehir) seçilecekse ilk oyum Aydın’a olurdu herhalde.

İnsanlar öfkelenirken bile sakinler burada.

Kendiyle barışık olmanın, haddini bilmenin, yeter derecede hırslı olmanın sakinliği bu.

Bu tür küçük şehirlerin en hareketli yerleri bana göre küçük sanayi siteleri; öyle ki oralar bile sakindi.

İnsanlar iç huzura ulaşmışlar, bulundukları yerden de mutlular. Tatminkârlık oranı yüksek. 

Bana göre huzurlu olmalarının altında yatan temel neden de bu.

Aydın ovası verimli; belki tatmin olma duygusunun altında buna sırt dayamışlık hali de vardır.

İzmir’e öykünmemiş, İzmir’in de gölgesi altında kalmamış Aydın. Kendine has ama unutulmuş tarafları da olan ama bunu çok da kafaya takmayan kendine halinde insanların yaşadığı bir kent.

İncir ve kayısının bağırsak sağlığı üzerindeki, bağırsak sağlığının da mutluluk üzerindeki etkileri bilinir.

Ben de hep, Aydınlılar ve Malatyalılar görece mutlu mudur diye merak etmişimdir.

Buna dair bir araştırmaya denk gelmedim –keşke olsa- ama bana göre Aydınlılar mutlu. İncirin de etkisi var mıdır bilemem. Ancak incir kolonyasının insanı tebessüm ettiren bir rayihası olduğunu söyleyebilirim.

Ege insanının temel özelliklerinden biri, örneğin bahçesinde domates –domata derler- yetişiyorsa, “Bugün de doyduk” deyip çok da kaygı etmemesi. Öyle şükürcü yani.

Bu rahatlık Aydın’da vardı gerçekten.

Domates demişken, şehrin yemek yüzü Çine köftesi. Dana etinden yapılan, içerisine çok fazla malzeme girmeyen, minik ama sulu köfteler. Yerinde yerseniz çok lezzetli. Yemezseniz de yediğiniz diğer köftelerden daha lezzetli.

Şehir düz, yüksek katlı binalar, üzerinize gelen yapılar yok. Bu yönüyle de ferahlık duygusu veriyor insana.

Ancak o ferahlığı otogarın olduğu mevkide hissedemiyorsunuz. Çünkü atık su arıtma tesisi çok yakına konuşlandırılmış ve koku gerçekten rahatsız edici. Hemen girişte böyle bir koku şehrin imajı adına olumsuz.

Aydın’da ilgimi çekenlerden biri kafelere boğulmamış hali oldu. Artık küçük şehirlerin bile kaderi kafe enflasyonu. Burada buna rastlamadım.

Halbuki Adnan Menderes Üniversitesi’nin öğrenci kapasitesi de öyle az değil. Edindiğim bilgilere göre merkezde 40 bin civarında, ilçelerde de 10 bini aşkın öğrenci var.

Üniversitenin yeri harikulâde. Bir bilim yuvasının adeta bir kale gibi şehrin en tepesine kurulması hoş olmuş.

GÜZEL HEYKELLER VE 'ÖZLEM'İN ALTIN SARAYI'

Aydın’da dikkatimi çeken ikinci şey de sokak heykellerinin güzelliği.

Türkiye’nin çeşitli illerinde şehir meydanlarındaki heykel facialarını biliyoruz…

Diyebilirim ki ilk kez bir ilde, bu kadar estetik ve o kenti tanımlayacak biçimde işlevsel heykeli bir arada gördüm.

Ancak, o kadar güzel heykelin arasında, pilotların tepeden bakınca bira kutusuna benzettiği, yerden bakınca ise zevksiz döşenmiş bir salonun ortasına konmuş alâkasız altın varaktan bir sehpa gibi duran belediye binasının varlığını anlamakta güçlük çekiyor insan.

Belediye binasını görünce gerçekten çok şaşırdım. Belediye binası böyle ise valilik nasıldır, diye de sordum.

Ama vilayet olması gerektiği gibi; ne çok gösterişli, ne mütevazı…

Belediye binasını çirkinleştiren aslında binanın yapısından ziyade, tamamının altın sarısı tabakalarla kaplanmış olması.

Kentte buraya, ‘Özlem’in altın sarayı’ diyorlar.

Özlem dedikleri de belediye başkanı Özlem Çerçioğlu.

Söylentilere göre Özlem Çerçioğlu sarayından çok çıkmıyormuş son zamanlarda...

DEVAMI YARIN…